Karacübbeli Karakargalar

(𝗞𝗮𝗽𝗸𝗮𝗿𝗮 bir gecenin ertesinde 𝗸𝗮𝗿𝗮𝗰𝘂̈𝗯𝗯𝗲𝗹𝗶 𝗸𝗮𝗿𝗮𝗸𝗮𝗿𝗴𝗮𝗹𝗮𝗿ı𝗻 𝗸𝗮𝗿𝗮𝗱𝗲𝗵𝗹𝗶𝘇𝗹𝗲𝗿𝗱𝗲𝗸𝗶 halleri)

***
𝗞𝗮𝗿𝗮𝘃𝗶𝗰𝗱𝗮𝗻𝗹𝗮𝗿ı𝗻ı örten 𝗸𝗮𝗿𝗮𝗰𝘂̈𝗯𝗯𝗲𝗹𝗲𝗿𝗶𝗻𝗶 kuşanıp, toplaştı
karakargalar,
bir 𝗸𝗮𝗿𝗮𝗴𝗲𝗰𝗲𝗻𝗶𝗻 ertesinde;
𝗞𝗮𝗿𝗮𝗸𝗼𝗻𝗰𝗼𝗹𝗼𝘀 başkanları 𝗸𝗮𝗿𝗮𝗰𝘂̈𝗯𝗯𝗲𝘀𝗶𝘆𝗹𝗲 bir perdenin gerisinde,
kibir, telaş ve korku vardı sesinde,

𝗞𝗮𝗿𝗮𝗱𝗲𝗵𝗹𝗶𝘇𝗹𝗲𝗿𝗱𝗲𝗻 aldığı buyruğu duyurdu:
“Tavuskuşlarının hepsi bozguncu, terörist!”

***
Kendilerinin de inanmadığı
bu yalana gülerken hep birlikte,
Daha da karartıp 𝗸𝗮𝗽𝗸𝗮𝗿𝗮𝘃𝗶𝗰𝗱𝗮𝗻𝗹𝗮𝗿ı𝗻ı, dağıldılar dörtbir yana,
“ayrılsın aramızdan bozguncular, onlar bilir kendini!”
Herkes herkesi bilirdi de,
neydi 𝗸𝗮𝗿𝗮𝗸𝗮𝗿𝗴𝗮𝗹𝗮𝗿ı𝗻 derdi?
Beslenip oynaşırken başbaşa çöplükte,
olmasındı kimse tanık “Allahsız”lıklarına -haşa-

***
Bir başka 𝗸𝗮𝗿𝗮𝗱𝗲𝗵𝗹𝗶𝘇𝗱𝗲 de yaşandı aynı perde, aynı sahne…
Bir farkla ki, buradaki iribaş 𝗞𝗮𝗿𝗮𝗯𝗮𝘀̧𝘁ı…
Karaları Akbildi, muktedire yanaştı, münafıkça sırnaştı, “dost” sofralar dolaştı.
(Rivayet o ki, “dost” sofralarda semizlenip artınca kolestrolü, soluğu şifahanede alırdı münafığın trolü.)
“Başkan” olma sevdası sıtma gibi yapıştı.
“Ezik”ti ezen oldu, “korkak”tı gezen oldu!
“Kul”du, “kula kul” oldu, ihaneti yol oldu.